Chris van Dusen

Een schip met aan boord een heel circus is op weg naar de volgende standplaats, als het een rots raakt en begint te zinken. De gemene circusdirecteur bekommert zich niet om de dieren en redt alleen zijn eigen dikke lijf. Hoestend en proestend slepen de dieren zich aan land en strompelen naar een dorpje aan de kust. De dorpsbewoners schrikken zich een hoedje als ze ’s ochtends de gordijnen opendoen en een olifant, een giraffe en een aapje in hun mooi aangeharkte tuintjes zien staan. Eerst vinden ze het maar niks, maar als de circustijger, gewend aan brandende hoepels, een klein meisje redt uit een brandend huis, worden alle vijftien dieren liefdevol in het dorp opgenomen. Ieder krijgt zijn eigen taak en het leven kabbelt vrolijk verder, tot op een dag de gemene circusdirecteur opduikt, op zoek naar ‘zijn’ dieren. Met behulp van de dorpsbewoners weten ze zich te verstoppen. Ze passen zo naadloos in de omgeving, dat de directeur (in tegenstelling tot oplettende lezertjes!) ze niet kan vinden en onverrichter zake af moet druipen, waarna het leven in het dorp weer zijn prettige, zij het ietwat ongewone gangetje kan gaan.