Voorleesboeken

'Het kijkmeneertje' is een ode aan kindjes die de wereld met zo veel bewondering en nieuwsgierigheid kunnen bekijken, en nóg beter zijn in dromen. Want stille kleuters hebben diepe gronden, vindt Mira van der Lubbe. Haar prentenboekendebuut gaat over zo'n kleuter. Hij kijkt de hele dag naar alles wat hij in zich op kan nemen. Naar lange mensen en korte mensen, kleine dingetjes en grote dingen, van heel dichtbij en heel ver weg. Het kijkmeneertje neemt alles in zich op. Hij kijkt zo graag dat hij eigenlijk niet wil gaan slapen, want dan moeten zijn ogen dicht. Maar als hij na alles geprobeerd te hebben tóch in slaap valt, en hij begint alle indrukken te verwerken, dan komt hij erachter dat dromen ook heel leuk kan zijn. Het kijkmeneertje houdt het allermeeste van kijken, maar misschien van dromen nog net iets meer!

Actrice, theatermaker, auteur en vertaler Mira van der Lubbe creëerde een fantasierijk en warm boek, zo vloeiend geschreven dat het bijna zingbaar is. Merel Corduwener, die boeken voor alle leeftijden en voor kranten illustreert, maakte de illustraties vol details waar ouder en kind uren naar kunnen kijken. Voor kinderen vanaf tien jaar illustreerde ze 'Tot over mijn oren in het plastic'.

Voor het heerlijk stoute prentenboek 'Twee schatjes van ratjes' sloegen grote kinderboekenmakers Erik van Os, Elle van Lieshout en Thé Tjong Khing de handen ineen. Het resultaat? Hilariteit, virtuoze taal en bijdehante beelden.

Tante Dominante is een hele grote, hele strenge rat. Haar neefjes Knaas en Knoop zijn twee hele kleine, hele stoute ratjes. Als tante op een dag weggaat, bewaart ze twee overheerlijke snacks voor zichzelf: een boterham met stroop en een boterham met kaas. De twee ratjes wordt streng verboden hiervan te pikken. Tante zet er zelfs wat kippengaas overheen. Knaas en Knoop twijfelen geen seconde: zodra hun tante de hoek om is proberen ze alles om bij die overheerlijke hapjes te komen. Ze zetten alles op alles, maar het lukt ze niet: hun tante heeft de heerlijke hapjes te goed beschermd. Maar als zij niet van de snacks kunnen genieten, waarom zou Tante dat dan wel mogen? Daar weten ze wel wat op...

In 'Balotje en het paard' van Yvonne Jagtenberg gaat Balotje er stiekem op uit met het paard uit de wei. Vlak bij Balotje woont een paard in een groene wei. Best een leuke wei, maar Balotje vindt het toch een beetje zielig dat het paard nooit eens wat anders ziet. Eigenlijk mag ze niet in haar eentje naar het paard, maar op een dag besluit ze toch een ritje te maken. Ze laat het paard haar huis zien en al haar favoriete plekken. Maar als Balotje weer terug wil denkt het paard daar toch een beetje anders over. En nu zijn ze wel heel ver van huis... Gelukkig komt daar in de verte papa's auto al aan. Voortaan houdt Balotje het maar bij paardje rijden op papa's stevige schouders.
Ruim 15 jaar geleden creëerde Yvonne Jagtenberg de kleine Balotje. Deel voor deel ontstond een serie waarin belangrijke thema's aan bod kwamen zonder dat ze de boventoon voerden. De focus lag altijd op het verhaal, dat verraste en ontroerde - zowel kind als ouder kon niet anders dan deze eigenwijze kleuter in het hart sluiten. Deze tijdloze verhalen in een prachtig modern jasje blijven leuk. Yvonne Jagtenbergs andere boeken zijn al net zo uniek en eigengereid. Lees ook eens 'Ik ben Pippi niet' (Bronzen Penseel), 'Hup Herman!' (Gouden Penseel) en 'Kop op, Herman' en voor peuters is er de 'Klein Geitje'-serie van kartonboekjes.